Reputation bij The PHA Group, de uitgebreide geschiedenis binnen de sportmedia en hoe de recente opmerkingen van Manager Ruben Amorim kunnen worden bekeken door het clubbestuur en de spelers.
Als communicatieadviseurs vertellen we klanten vaak dat ze eerlijk en transparant moeten zijn in hun openbare verklaringen, Ruben Amorim, de manager van Manchester United, heeft echter een interessante vraag gesteld: kun je eerlijk zijn als leider?
Na een bloedige thuisnederlaag tegen Brighton en Hove Albion, bestempelde hij zijn spelers als het slechtste team misschien in de geschiedenis van Manchester United de volgende week beweerde hij dat hij een 63-jarige keeperscoach op de wisselbank zou zetten in plaats van de voormalige ster-spits Marcus Rashford te selecteren, op andere momenten heeft hij zijn spelers ervan beschuldigd bang te zijn tijdens wedstrijden.
Het is vermeldenswaard dat de druk op Premier League-managers om mediataken uit te voeren enorm is en niet in verhouding staat tot alles wat hij in het Portugese voetbal had meegemaakt, een feit dat hij gemakkelijk erkende.
Ik herinner me dat ik kort een mediarol speelde voor voormalig Crystal Palace-manager Roy Hodgson op wedstrijddagen en het was een eye-opener – zelfs voor mij als voormalig sportredacteur en binnen 20 minuten na het laatste fluitsignaal moest de manager een interview met de primaire contract rechtenhouder aangaan; dit werd snel gevolgd door interviews met secundaire en overzeese rechtenhouders; vervolgens de resterende omroep journalisten; toen was het op de persconferentie; en na een zaterdagwedstrijd, een follow-up met journalisten die voor de kranten van maandag schreven.
Het is geen wonder dat managers na een pijnlijke nederlaag vaak dingen zeggen waar ze later spijt van krijgen, maar Amorim wist wat hij deed en vertelde journalisten: Ik weet dat je de krantenkoppen wilt hier ga je krantenkoppen.
Om na te gaan of het effectief was, moeten we vragen op wie de boodschap was gericht, stuurde hij een bericht naar de spelers, in een poging hen te beschamen tot betere prestaties?
Was hij aan het praten met de supporters en probeerde hij te laten zien dat hij op de hoogte was van de rijke geschiedenis van de club?
Of deed hij een beroep op het bestuur om hem geld te geven op de transfermarkt?
Zijn beoogde publiek was waarschijnlijk een mix van alle drie, maar de overkoepelende boodschap was: Ik ben de nieuwe man in de stad, ik weet hoe slecht het is en hoe moeilijk het zal zijn om het om te draaien en tot op zekere hoogte was het de klassieke inzinkende tactiek van een nieuwe CEO die een slecht presterend openbaar bedrijf overnam of een kanselier, waarbij ze de prestaties van haar voorganger belachelijk maakte.
Eerlijk zijn is het gemakkelijkst als je nieuw bent in een baan en niet verantwoordelijk bent voor de erfenis die je hebt geërfd – een reputatie voor hetero praten bouwt vertrouwen op en smeedt een positieve reputatie, het is ook een eenrichtingsverkeer.
Als je eenmaal de reputatie hebt verdiend om het te vertellen zoals het is, is het moeilijk om een U-bocht te maken; elke keer dat je je opmerkingen uit elkaar valt, zal elke ontwijking worden geanalyseerd en als voetbalmanager moet je ook nadenken over je relatie met de spelers, as je ze publiekelijk hebt vernederd, zullen ze dan nog steeds voor je vechten?
Spelers respecteren vaak managers die hen privé kunnen beseffen, maar standvastig in het openbaar blijven.
Een andere manager van de Premier League charmeerde journalisten en supporters met zijn oprechte eerlijkheid toen hij vorig seizoen bij Tottenham Hotspur aankwam: Ange Postecoglou. Maar na een reeks ernstige resultaten werd hij een schaduw van zijn voormalige zelf, knapte naar verslaggevers en stuurde noodsignalen van de zijlijn.
Voetbal is een wrede zaak; de resultaten bepalen alles, maar in het voetbal, zoals in elke bedrijfssector, moet een leider consistent zijn in de manier waarop ze communiceren, eerlijkheid is vaak het beste beleid, maar het is zelden de makkelijkste optie.
