In de vroege jaren veertig, toen de wereld in de greep was van de Tweede Wereldoorlog, speelde zich in de straten van New York City een ander soort strijd af, burgemeester Fiorello LaGuardia was vastberaden om de stad te zuiveren van wat hij beschouwde als moreel verval.
Waarop hij zijn pijlen richtte? Flipperkasten.
Pinball werd destijds gezien als een vorm van kansspelen waarmee vooral jongeren hun lunchgeld verspilden, LaGuardia geloofde dat de machines de stad bedierven en besloot er korte metten mee te maken. In 1942 vaardigde hij een verbod uit op pinballmachines en verklaarde ze illegaal in de hele stad.
De handhaving van dit verbod was niets minder dan spectaculair. LaGuardia zelf leidde regelmatig invallen waarbij hij in beslag genomen machines publiekelijk vernielde met een hamer en ze vervolgens in de East River gooide.
Deze beelden verschenen vervolgens weer prominent in de kranten, goed voor het imago van deze flipperkast burgemeester, symbolische daden die het begin markeerden van een 34-jarig tijdperk waarin pinball in de schaduw leefde.
Dankzij Roger Sharpe volgde in 1976 het keerpunt voor pinball, Sharpe was een gepassioneerde pinballspeler die vastbesloten was om de eer van het spel te herstellen, in een dramatische rechtszaak betoogde hij dat pinball een spel van vaardigheid was, niet van geluk en om zijn punt te bewijzen, stelde hij voor de rechtbank een machine op en voorspelde dat hij een specifieke schot zou maken.
Met zenuwen van staal trok Sharpe de plunger terug, lanceerde de bal en gebruikte de flippers om de bal precies zoals hij voorspeld had in de juiste doelen te laten landen, zijn demonstratie was overtuigend en de rechter was onder de indruk, het verbod werd opgeheven en pinball keerde terug naar de speelhallen van New York.
Je vraagt je wellicht af wat LaGuardia bezielde en waarom zou je zoiets onschuldigs als pinball verbieden?
Dat zit zo, in de periode waarin hij zijn verbod uitvaardigde, hadden flipperkasten nog helemaal geen flippers.
Deze vroege machines waren een soort kruising tussen een mechanisch kansspelspel en een biljarttafel.
Je kon een bal lanceren en moest daarna hopen hij via allerlei obstructies – de pins van pin ball – in een gunstig vakje terecht kwam. Daar konden zelfs de vaardigheden van Roger Sharpe niet tegenop.
Terug naar het pinball verhaal, want er zitten twee opvallende gelijkenissen met cryptovaluta in.
De opkomst ervan is net zo controversieel en onbegrepen als de flipperkasten van weleer, toen bitcoin in 2009 voor het eerst verscheen, werd het gezien als een speeltje voor technerds en criminelen. En de kranten?
Die plaats(t)en het liefst de horrorverhalen, net zoals onder journalisten de in stukken geslagen pinballmachines populair waren.
Daarnaast staat, net zoals voor pinball geldt, bij het investeren en handelen in cryptovaluta een mix van geluk en vaardigheden centraal.
Ervaren handelaren gebruiken technische en fundamentele analyse om trends te voorspellen en weloverwogen beslissingen te nemen, ze begrijpen de markten, volgen nieuws en ontwikkelingen, en nemen maatregelen om de bijbehorende risico’s te beheersen, zoals het diversifiëren van hun portefeuille en het gebruik van derivaten.
Maar de grootste en snelste winsten worden, net als bij pinball, soms gemaakt met een gelukstreffer. Bijvoorbeeld omdat een beroemdheid zoals Elon Musk zijn megafoon gebruikt om een munt te promoten.
Voor dogecoin-bezitters een spannend moment; winst die vaak tijdelijk is en afhankelijk van snelle reflexen en timing.
Er zijn natuurlijk ook grote verschillen, Pinball is ten opzichte van een financiële markt een relatief overzichtelijke en simpele omgeving met je opgebouwde vaardigheden kan je de uitkomst van het spel veel directer beïnvloeden dan bij het investeren in cryptovaluta.
Dat wil niet zeggen dat een cryptobelegger géén invloed op de uitkomst heeft. Anders dan bij aandelen of goud kan hij een bijdrage leveren aan het succes van zijn investering door het netwerk te gebruiken of te helpen bij de doorontwikkeling ervan.
Zo ontstaat een relatie tussen de prestaties van zijn belegging en het werk dat hij erin gestoken heeft en om dat te kunnen doen, moest hij mogelijk door een doolhof van wallets, bridges en sociale netwerken navigeren.
Dat kost tijd, geduld en vaardigheden, met als opbrengst het gevoel van grip op je eigen (financiële) lot.
Misschien is dat de reden dat het beleggen in crypto zo populair is geworden én blijft een unieke mix van controle en chaos, dat het zowel uitdagend als lonend maakt, de mogelijkheid om significante winsten te maken, of het nu is door een perfect gemikte flipperkast-bal of een goed getimede investering, houdt mensen betrokken en gemotiveerd.
