Een kwart van Nederlandse politieke partijen die voorwaarden regelen om een coalitieregering te vormen, heeft ingestemd met het verhogen van de bedrijfsbelastingen die worden toegepast op de Nederlandse kansspelsector.
Woensdag 15 mei heeft de Partij voor de Vrijheid (PVV) aangekondigd dat zij overeenstemming heeft bereikt over een overeenkomst met de voorwaarden om een coalitieregering te vormen met conservatieve tegenhangers van de Partij voor Vrijheid en Democratie (VVD), de Nieuwe Sociaal Contractpartij (NSC) en de Boer-burgerbeweging (BBB).
Onder leiding van de populist Gert Wilders is de PPV sinds november in onderhandeling met partijleiders om een nieuwe regering te vormen, de meerderheid van de zetels in de Kamer op te nemen en de zaken van een onrustige Nederlandse algemene verkiezingen af te sluiten.
Na zes maanden van onderhandelingen verklaarde de PPV gisteren dat het een grote impasse had overwonnen en presenteerde een budgettaire appendix van coalitieovereenkomsten aan voorzitter van het Huis, Martin Bosma.
Met de titel van Hoop, Courage and Pride legde de begroting de begrotingsplannen van de kwartetregering op met betrekking tot belastingen, uitgaven, overheidsinvesteringen en subsidies.
In het hoofdbeleid werd de coalitie ermee ingestemd om een belastingvermindering in te voeren op € 2.000 aan werkgezinsinkomen van 2025 tot 2028 en verhoging van de kinderbijslag en huisvestingsuitkering voor Nederlandse gezinnen.
Nederland zal zich inzetten voor de 2% BBP-uitgaven van de NAVO aan veiligheid en defensie. De coalitie zal de milieubescherming van de EU verwerpen, waardoor landbouwbedrijven “rode diesel kunnen herintroduceren, met bijbehorende kosten”.
Toch, afgeprijsd als een structurele belastingverhoging, de begroting detailleerde en verhoging van de kansspelbelasting van 30,5% naar 37,8% zoals in de bijlage wordt opgemerkt: De kansspelbelasting zal structureel met een 0,002 miljoen euro worden verhoogd.
Dit betekent een renteverhoging van 30,5% naar 37,8%.
Volgens de Nederlandse een nieuwsbron stond een belastingverhoging op de Wish-lijst van partijen.
In oktober voorafgaand aan de algemene verkiezingen dienden de VVD-ministers moties in om de Nederlandse kansspelbelastingen met 1% te verhogen van 29,5% naar 30,5%, wat overeenkomt met een totale stijging van circa € 26 miljoen.
Geert Wilders bereikt een compromis om een regering te vormen en zal niet als premier van Nederland dienen.
Het goede nieuws is dat we een onderhandelaarsakkoord hebben, maar natuurlijk is dit alleen definitief als de parlementaire partijen het ook eens zijn, zei Wilders.
Dealmakers weigerden te zeggen wie er in de race was om de volgende Nederlandse premier te worden, zoals Wilders zei: We hebben vandaag over de premier gesproken en we zullen later teruggaan naar die discussie.
KOA shake-up… wat er ook gebeurt
De Nederlandse kansspelmarkt zal ook een verandering ondergaan via de Wet op het gebied van het Kansspel op afstand (KOA) waarbij extra verantwoord kansspelbeleid wordt uitgerold in een twee stappenproces – dat plaatsvindt in juni en oktober.
Enkele van de wijzigingen omvatten nieuwe licentietaken voor klantenservice, veiligere kansspelinterventies en het bijhouden van problematisch gedrag.
Het KOA-herstructurering mandaat wordt uitgevoerd door minister van Juridische Bescherming Franc Weerwind, wiens voorstellen verplichte financiële risicocontroles omvatten die moeten worden uitgevoerd door alle KOA licentiebedrijven op alle spelersrekeningen met meer dan € 350 maandelijkse uitgaven – naast een verplichte verlieslimiet van € 150 voor spelers jonger dan 24 jaar.
Het voorstel van Weerwind over gedeeltelijke spelerslimieten en financiële risicocontroles is bekritiseerd door de leider van de ChristenUnie (CD) partij Mirjam Bikker, die in plaats daarvan wil dat er een ‘universele verlieslimiet’’wordt opgelegd aan alle 27 huidige KOA-licentiehouders.
Onlangs werd het mandaat van Weerwind ook ondervraagd door de Adviesraad voor Regulatory Burden, waarin stond dat de minister van Advocaten niet genoeg rekening heeft gehouden met de technische implicaties van de regeling, en dat er extra feedback nodig is van de industrie om te voorkomen dat bedrijven verdere regelgevingslasten opleggen.
