De European Lotteries Association (EL) heeft er bij leden van een EU-commissie op aangedrongen om suggesties dat lidstaten de vrijheid om online kansspel diensten niet mogen aantasten, te schrappen uit de EU Digital Services Act die momenteel wordt overwogen.
Hoewel de oorspronkelijke 2020-versie van de wet niet specifiek melding maakte van online gokken, vermeldde een nieuwe compromistekst over het wetsvoorstel gokken in een van de overwegingen aan het begin van de tekst.
De toepasselijke nationale wetgeving moet in overeenstemming zijn met het recht van de Unie, met name met inbegrip van de handvest en de verdragsbepalingen over de vrijheid van vestiging en het verlenen van diensten binnen de Unie, met name met betrekking tot online gok en kansspeldiensten, aldus het.
Deze formulering suggereert dat EU-lidstaten geen nationale wetten mogen uitvaardigen die internationale exploitanten in EU-landen zoals Malta ervan zouden kunnen weerhouden Europese klanten te accepteren.
Vorige maand kondigde Nederland aan dat het alle niet-gelicentieerde operators zou aanpakken die Nederlandse klanten accepteren, in plaats van degenen die specifiek op Nederland zijn gericht, waardoor operators zoals Entain, Kindred, 888 Betsson, LeoVegas en Casumo klanten uit Nederland blokkeren.
In Zweden heeft ondertussen een recent rapport van het ministerie van Financiën een soortgelijke aanpak aanbevolen, met het argument dat het de handhaving van gokwetten zou stroomlijnen.
In reactie op het EU-voorstel heeft The European Lotteries Association in een brief van directeur-generaal Arjan van ’t Veer er bij de leden van de EU-werkgroep concurrentievermogen en groei op aangedrongen om specifieke vermeldingen van online gokken te verwijderen, met het argument dat de opname ervan misplaatst.
Hoewel EL erkende dat in principe bepaalde vrijheden om diensten te verlenen van toepassing zijn op de online goksector, zei het dat de Europese rechtbanken consequent hebben erkend dat gokken ook een activiteit van een eigenaardige aard is gezien de aanzienlijke morele, religieuze en culturele verschillen tussen de EU-lidstaten, evenals de risico’s die ze met zich meebrengen in termen van potentiële verslaving en crimineel gebruik.
Vanwege zijn eigenaardige karakter heeft het Hof heel duidelijk geoordeeld dat vrije, onvervalste concurrentie in de goksector ernstige nadelige effecten kan hebben, voegde Van ’t Veer eraan toe.
Dit betekent, zo betoogde EL, dat individuele staten het recht hebben om hun eigen beperkingen op gokken door te voeren, gebaseerd op het algemeen belang.
De specifieke verwijzing naar in het bijzonder met betrekking tot online kansspelen en gokdiensten; impliceert ten onrechte dat nationale regelgeving inzake illegale inhoud in de goksector vaak niet in naleving van de EU-wetgeving, vervolgt Van ’t Veer.
Terwijl er in de meeste lidstaten absoluut beperkingen zijn op de vrijheid om online gokdiensten aan te bieden, hebben deze nationale wetten tot doel misdaad en fraude te bestrijden en consumenten te beschermen.
