Sarann Knight-Preddy, de eerste zwarte vrouw in de geschiedenis die een kansspellicentie kreeg en later een geïntegreerd casino oprichtte, is een inspiratie voor miljoenen zwarte en blanke vrouwen over de hele wereld.
Ze werd geboren in 1920 in Eufaula, Oklahoma, en groeide op in een periode waarin de plaats van een vrouw thuis werd beschouwd – niet het runnen van een bedrijf, en als seriële ondernemer om op te starten.
Gediscrimineerd omdat ze zowel zwart als vrouwelijk was, liet ze zich niet tegenhouden door de nee-zeggers.
Voor zover ze niet alleen een gaming-pionier was, werd ze later ook een veel bewonderde burgerrechten activiste, pas in 1950 ontving Knight-Preddy haar spellicentie.
Dit was nadat ze in 1942 met echtgenoot Luther Walker naar Hawthorne, Nevada was verhuisd, het paar upped sticks op zoek naar een beter leven, ze landden in de westkant van de stad op Jackson Street een gebied dat synoniem staat voor zwarte handel.
Haar eerste kennismaking met de wereld van gaming was een Keno-schrijver in de Cotton Club van de stad hier, maar het duurde niet lang voordat ze hunkerde naar meer actie en haar intrek nam in de Tonga Club, het enige casino voor zwarte Amerikanen in de stad.
Ze leende $ 600,00 van haar vader om de onderneming te financieren en veranderde het in een nachtclub en casino voor de lokale bevolking en ze deelde daar zeven jaar met plezier tafels voordat ze uiteindelijk naar Las Vegas vertrok en als dealer bij Jerry’s Nugget ging werken.
Ze was van plan geweest om gewoon zes maanden te werken als de enige zwarte dealer op de Strip. Maar ze bleef zes jaar voordat ze terugkeerde naar de zwarte buurt om haar eigen casino te openen, The People’s Choice.
Het activisme van Knight-Preddy leidde ertoe dat ze een van de oorspronkelijke oprichters van de Las Vegas Black Historical Society werd.
Ze was ook voormalig vice-president van de National Association for the Advancement of Coloured People (NAACP).
Op latere leeftijd vochten zij en haar derde echtgenoot, Joe Preddy, om het vervallen casino en de bar Moulin Rouge in Las Vegas weer tot leven te wekken.
Een belangrijk gebouw voor Knight-Preddy, aangezien het het eerste geïntegreerde hotel-casino in de stad was toen het in 1955 werd geopend, wilde ze de erfenis ervan nieuw leven inblazen, hier werd immers op 26 maart 1960 een document ondertekend dat segregatie op de Las Vegas Strip illegaal maakte.
Ondanks dat ze tussen 1985 en 1997 aan het gebouw had gewerkt en haar eigen huis had verkocht om het project te financieren – moest ze uiteindelijk haar plannen in de wacht zetten vanwege verdere financieringsproblemen.
Het feit dat Knight-Preddy op dat moment ook een langdurige kansspellicentie werd geweigerd, hielp niet mee, tijdens haar jaren ’20 en ’40 scheidde Knight Preddy van haar eerste echtgenoot, trouwde met een andere en kreeg vier kinderen en in totaal trouwde ze vijf keer.
Het was niet haar geld waar mannen op uit waren. Natuurlijk was er haar onbedwingbare geest. Maar Knight-Preddy was ook stijlvol, mooi en medelevend, met andere woorden, ze had alles voor haar; ze werd bewonderd door zowel mannen als vrouwen.
Een van deze mensen die haar vereerden, was Ricki Barlow, gemeenteraadslid van Las Vegas, hij beschreef haar als een echte Nevadan en dat was in termen van het werk dat ze alleen voor de stad had gedaan en hij voegde eraan toe: Je kon er niet omheen dat ze zo’n uitgebreide dressoir was.
Ze had een elegante manier van spreken en gedroeg zich goed, niet alleen dat maar ze pakte de meeste situaties heel goed aan en was niet bang om haar mening te uiten, zelfs als ze het niet met je eens was.
Ze was een mooi mens van binnen en van buiten, collega-politicus Harvey Munford, afgevaardigde van de staat, bezorgde ook elke Thanksgiving een kalkoen aan Knight-Preddy en haar familie.
Ze had haar hart en ziel in de gemeenschap, zei hij en in een recent interview toen ze 90 jaar oud werd – en nog steeds aan het rijden was – zei Knight-Preddy: Ik ben trots en soms denk ik: Hoe heb ik al die dingen gedaan?
Dan denk ik: ‘Ik ben 90 jaar oud. Ik moest iets doen: Ik zou niet weten wat ik met mezelf aan moest als ik het niet druk had, ze voegde eraan toe: Mijn leven is echt geweldig geweest, zei ze in 2011.
Ik maak me nooit zorgen over het verleden en ik ben altijd op zoek naar het volgende.
Zoals je zou verwachten, leeft de nalatenschap van Knight-Preddy voort in het gebied waar ze woonde en werkte, ze werd tenslotte de eerste president van de Nevada Black Chamber of Commerce, een positie die ze gebruikte om haar te helpen pleiten voor de behoeften van de inwoners van West Las Vegas.
Een betaalbaar wooncomplex aan Jackson Avenue, gebouwd in 2009, is naar haar vernoemden de gemeenschapsruimte is een eerbetoon aan haar prestaties.
Beheerder van het complex is Dora LaGrande, ze had het geluk Knight-Preddy in 1985 te ontmoeten.
Ze was een van de meest medelevende vrouwen die je ooit zult ontmoeten, zei ze.
We ontwikkelden een hartverwarmende relatie, ze was een moederfiguur voor mij, Knight-Preddy’s achterkleinzoon Avree Walker wil ook graag haar herinnering levend houden.
Ik denk dat mijn grootmoeder zo’n goed voorbeeld was van hoeveel je als individu effectief kunt zijn, zei hij.
