Aangezien regelgevende evaluaties in de tweede helft van 2021 op de agenda van meerdere Europese gokmarkten verschijnen. Regulus Partners waarschuwt belanghebbenden om goed te letten op de Belgische procedures, waar de strengste bestedingslimieten voor online gokken zijn goedgekeurd.
Het is misschien passend dat de eerste geïdentificeerde overblijfselen van een cavia in Europa kunnen worden herleid tot Mons in België, een stad die ook zijn naam gaf aan een van de grootste artilleriestukken van koning James II van Schotland (nu in Edinburgh Castle) – hij was vervolgens gedood toen een in zijn gezicht ontplofte.
Geen van beide feiten was waarschijnlijk in de collectieve geest van de Belgische Ministerraad, die maatregelen goedkeurde om de basis van de Belgische uitgavenlimieten voor online gokken te wijzigen van € 500 per speler naar € 200 per account deze week, na aanbevelingen van de Belgische Kansspelcommissie van april eerder deze maand voorgesteld door de minister van Justitie.
Naast een verschuiving in het bedrag en de mechanica van de uitgavenlimieten, is de KSC ook van plan om samen met de Nationale Bank te onderzoeken of klanten in gebreke blijven bij kredietbetalingen als een indicator van schade onder voorbehoud van goedkeuring door de AVG.
We zien deze veranderingen op vier niveaus als zeer belangrijk voor de Belgische sector.
De eerste is dat de timing van de veranderingen onthullend is. Hoewel de impact van de Covid-19-pandemie nog lang niet voorbij is was het algemene thema in heel Europa er een van voorzichtige opening en normalisatie.
Dit is geen voor de hand liggende tijd om de bestedingslimieten aan te passen, tenzij het plan is om ze permanenter te maken dan specifieke zorgen die door de lockdown worden veroorzaakt.
Dit maakt deel uit van een opkomend, zij het historisch goed gedragen patroon van regeringen die beperkingen opleggen tijdens een crisis, uitzonderlijke omstandigheden als reden (of excuus) gebruiken en vervolgens beweren dat ze in grote lijnen noodzakelijk zijn als de crisis voorbij is.
Kansspellicentiehouders die hopen op een terugkeer naar normaal moeten er rekening mee houden dat in het nieuwe normaal een zwaaiende overheid/regelgevende interventie veel gemakkelijker is en meer algemeen wordt geaccepteerd door de bevolking die eraan gewend raakt dat vrijheden worden ingeperkt met behulp van wetenschap op dezelfde manier als eerdere generaties een officiële interpretatie van het Woord van God zou hebben aanvaard.
Negen online casino-licenties die eigendom zijn van acht groepen die 10 websites exploiteren (die allemaal ook arcade- en goklicenties hebben) tweeënveertig online arcade-licenties die eigendom zijn van zesentwintig groepen die 29 exploiteren (dice.circus.be alleen al heeft twaalf licenties – momenteel verwijzen ze allemaal naar dezelfde website) zesentwintig online goklicenties die eigendom zijn van drieëntwintig groepen die 23 websites exploiteren
Een netto-uitgavenlimiet van € 200 per speler kan daarom een huidig maximum van € 12.400 per maand vertegenwoordigen, verspreid over alle huidige websites, verhoogd tot € 15.400 per maand als momenteel geconsolideerde merken ervoor kiezen om submerken te lanceren om hun aandeel in klanten met hogere uitgaven te maximaliseren.
Zelfs als de BGC groepsmaatschappijen verplicht om een limiet toe te passen over websites of licentieklassen heen (een complexe en niet noodzakelijkerwijs mogelijke onderneming) dan blijft er nog steeds meer dan € 8.000 pcm over.
Belgische licentiehouders zullen worden gedwongen om het systeem te gebruiken om te reageren op de veranderende klantdynamiek, wat resulteert in door bureaucratie veroorzaakte verstoring van het marktaandeel en zelfs minder zichtbaarheid van klantgedrag.
Hoewel zowel de onderliggende als de aanbodveranderingen van de aanpassingen van de regelgeving twijfelachtig zijn, zal de grootste impact waarschijnlijk op de klanten zijn, maar niet op de manier zoals de Belgische regering of de regelgevende instantie van plan is, naar onze mening.
Het is zeker zo geweest dat het toepassen van een wereldwijde limiet van € 500 bijna onmogelijk te realiseren of af te dwingen was vanwege technologische beperkingen en mogelijke mazen in de definitie.
Tot op zekere hoogte maakten deze leverings- nalevings- en handhavingsproblemen een soort verandering onvermijdelijk en het simpelweg laten vallen van de maatregel past niet in de tijdgeest.
De verandering heeft in ieder geval het voordeel dat het mogelijk is.
Door mogelijk te zijn, zal het echter ook meer impact hebben.
We schatten dat een netto maandelijkse uitgavenlimiet van € 200 waarschijnlijk c. 10% klanten goed voor c. 80-85% van de omzet.
Zoals we hierboven hebben aangetoond, kunnen de meeste van deze klanten in theorie doorgaan op de binnenlands gereguleerde markt door simpelweg hun uitgaven te spreiden: zeer weinig klanten zullen meer dan € 10.000 per maand verliezen, hoewel de impact van hun volledige verlies op de inkomsten nog steeds materieel zou zijn .
Het openen van tientallen accounts om te gokken tot het niveau dat een klant wil lost echter de uitgaven in de loop van de tijd op maar het is niet efficiënt en het volgt niet het typische gedrag van gaming – klanten van opeenvolgend accountgebruik in plaats van veel accounts tegelijk te gebruiken: Zelfs als dit optisch suggereert dat er gedurende een jaar veel accounts worden gebruikt, dit is iets anders dan veel accounts tegelijk gebruiken.
Een veel aantrekkelijkere oplossing voor deze klanten zou zijn om hun bestaande gewoonten op de zwarte markt voort te zetten – iets waar de Belgische zwarte lijst waarschijnlijk slechts een beperkte impact op zal hebben.
De Belgische onlinemarkt zal daarom waarschijnlijk om twijfelachtige redenen worden verstoord op een manier die de geest van naleving van zowel klanten als exploitanten vermindert en tegelijkertijd de zwarte markt aanmoedigt.
Misschien is het grootste probleem echter de mate waarin iemand wordt beschermd.
Het aanmoedigen van hoogwaardige klanten naar de zwarte markt is duidelijk contraproductief Klanten die meer uitgeven aanmoedigen om hun uitgaven over accounts te verdelen, vergroot de kans dat ze hun spel uit het oog verliezen het aanbieden van een officieel veilige limiet van € 200, maar het toepassen ervan op het aanbod kan ertoe leiden dat sommige klanten denken dat ze zinvoller worden beschermd dan ze zijn – hen aanmoedigen om tot de vastgestelde limieten te gokken in plaats van hun eigen risicobeoordeling toe te passen en/of of exploitanten aanmoedigen om risico’s af te stemmen op hun omstandigheden.
Zelfs een PCM-limiet van € 200 komt neer op € 2.400 per jaar: 6% van het gemiddelde nettoloon en 12% van het minimumloon – een cijfer dat snel betekenis kan krijgen voor werklozen of degenen die het systeem spelen One size fits all werkt zelden of nooit in een systeem dat is opgebouwd rond de keuze van de consument en de gespleten realiteit van het beschikbare inkomen van de consument.
Staatsinterventie van deze omvang en op deze basis heeft een aantal zeer duidelijke risico’s en waarschijnlijk negatieve resultaten voor zeer onzekere voordelen voor de consument.
Politici en regelgevers kunnen zich ongetwijfeld op hun gemak voelen dat ze iets doen en in deze koortsachtige politieke omgeving zal ‘iets doen’ waarschijnlijk goed spelen.
Het is echter veel moeilijker om terug te roeien van slechte beleidsbeslissingen dan ze af te kondigen – zoals in Zweden is gezien.
Als België een proefkonijn moet zijn bij regelgevende interventie met een hoge impact en een hoog risico, zou het gunstig zijn voor alle belanghebbenden als de impact goed en onpartijdig wordt geanalyseerd voordat België de veranderingen echt permanent maakt of andere rechtsgebieden volgen.
