De herziene versie van 2018 van de International Classification of Diseases (ICD-11) van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is op 1 januari 2022 in werking getreden.
Onder andere de verslaving aan computerspelletjes (gaming-stoornis) wordt nu beschouwd als een ziekte waarvoor behandeling nodig is.
De internationale classificatie van ziekten door de WHO moet het voor artsen gemakkelijker maken om een exacte diagnose te stellen.
Daarnaast wordt de ICD door zorgverzekeraars gebruikt als basis voor de vergoeding van behandelkosten.
Zoals de WHO-expert op het gebied van psychoactieve stoffen en verslavend gedrag, Wladimir Pozniak, uitlegde, is het alleen aan getrainde specialisten om de diagnose gokverslaving te stellen.
Volgens de ICD-11 gaat verslaving aan computergames, zowel online als offline, gepaard met aanzienlijke niveaus van lijden voor de getroffenen.
Daarnaast zijn er aanzienlijke beperkingen aan persoonlijke, familiale, sociale, school of professionele functionaliteit.
De symptomen van een gokstoornis worden als volgt beschreven in de WHO ICD-11-catalogus: Verlies van controle over het spel, bijvoorbeeld wanneer het begon, frequentie, intensiteit, duur, einde en context de prioriteit van het spel verhogen in de mate dat gamen voorrang heeft op andere levensbelangen en dagelijkse activiteiten voortzetting of escalatie van gokken ondanks het optreden van negatieve gevolgen.
Het spelgedrag kan continu of episodisch en terugkerend zijn.
Gaming-industrie spreekt zich uit tegen classificatie van computerspel verslaving als ziekte experts die zich bezighouden met het onderwerp videogames, evenals vertegenwoordigers van de computergame-industrie, hebben zich al meermaals uitgesproken tegen de opname van kansspelverslaving in de ICD-11-catalogus.
De experts vreesden stigmatisering van amateur-gamers, miljoenen kinderen en jongeren wier dagelijkse activiteiten het spelen van games omvatten, worden getroffen.
In een open brief bekritiseren 28 psychologen het project, daarin staat onder meer: Zorgen over probleem gokken (PG) verdienen onze volledige aandacht.
Sommige gamers ervaren ernstige problemen als gevolg van de tijd die ze besteden aan het spelen van videogames.
We stellen echter dat het verre van duidelijk is dat deze problemen kunnen of moeten worden toegeschreven aan een nieuwe aandoening, en dat de empirische basis voor een dergelijke suggestie lijdt aan verschillende fundamentele problemen.
Daarnaast zijn er geen unanieme standpunten onder wetenschappers, onderzoek op dit gebied is puur speculatief, aangezien klinisch onderzoek zeldzaam is en de steekproefomvang te klein is.
Is mediaverslaving slechts een symptoom van een ernstige ziekte?
Vooral in de coronapandemie besteedden kinderen en jongeren meer tijd aan het spelen van computerspelletjes.
Het gedrag krijgt steeds meer pathologische kenmerken, meldde de Stuttgarter Nachrichten zondag.
Petra Müller van de Baden-Württemberg State Association for Prevention and Rehabilitation (bwlv) legde uit: Het problematische, soms ongecontroleerde mediagebruik is tijdens de pandemie toegenomen.
De jongeren stapten over op online aanbiedingen omdat andere vrijetijdsbestedingen tijdens de pandemie ontbraken.
Cruciaal is volgens Müller of het overmatig gebruik doorzet als er meer andere vrijetijdsbestedingen zijn.
Het grootste gevaar is het afdrijven in de spelwereld, waarbij de uitwisseling met anderen niet mogelijk is, dit kan gevolgen hebben op langere termijn, omdat veel sociale vaardigheden niet worden aangeleerd.
Achter het opvallende gebruiksgedrag kunnen echter ernstige psychische aandoeningen schuilgaan.
In de meeste gevallen is mediaverslaving slechts een symptoom, merkte kinder en jeugdpsychiater Michael Günter op.
De werkelijke ziektegerelateerde stoornissen die hierachter schuilgaan, met een significante toename, zijn vooral sociale terugtrekking, sociale angsten, depressie en ernstige stoornissen in de persoonlijkheidsontwikkeling.
Als gevolg van deze spanningen en ziekten ontwikkelen sommigen vervolgens overmatige mediaconsumptie en mediaverslaving.
Vanwege de stress die wordt veroorzaakt door de beperkingen van de pandemie, worden kinderen en adolescenten momenteel voornamelijk behandeld voor eetstoornissen, angststoornissen en depressies.
