GambleAware heeft de onderzoeksresultaten van zijn rapport over “Gambling Harms and Neurodivergence: Mapping the Evidence Landscape” gepubliceerd en in 2024 gaf GambleAware IFF Research en de University of Bristol de opdracht om de kruising van kansspelverslavingschade met neurodivergente aandoeningen te onderzoeken een aandachtsgebied dat als onvoldoende onderzocht wordt beschouwd.
De studie probeerde te begrijpen of personen die lijden aan neurodivergente aandoeningen zoals autisme, ADHD, dyslexie en dyspraxie een groter risico lopen op verslaving en schade?
Onderzoek was vereist voor GambleAware om betere gespecialiseerde behandeling en een toegewijde betrokkenheid bij neurodivergente personen te bieden door barrières voor behandeling en ondersteuning weg te nemen en onder begeleiding van Dr. Amy Sweet en Dr. Tim Morris van de University of Bristol werd het onderzoek toegepast in drie fasen van het onderzoeken van beschikbaar bewijs van neurodivergente aandoeningen en kansspelschade, gevolgd door primair onderzoek met neurodivergente personen die kansspelschade ervoeren.
Het onderzoek is afgerond door een adviespanel van zes deskundige adviseurs met zowel persoonlijke als professionele ervaring met zowel neurodivergentie als kansspel, die begeleiding gaven bij het ontwerp van het project en de interpretatie van de bevindingen en inconclusief bewijs over neurodivergentie-gedrag
Bevindingen over gedragsrisico’s lieten geen consistent bewijs zien dat het idee ondersteunt dat neurodivergente personen vaker zullen gokken dan neurotypische personen, echter, indexerend op de bevindingen van de Avon Longitudinal Study of Parents and Children (ALSPAC), merkte het onderzoek op dat jonge ADHD of autismepatiënten vaker vaak spelen in de leeftijdscategorie van 17 tot 20.
Echter, de trend neemt af ten opzichte van neurotypische vergelijkingen in de leeftijdscategorie van 24 tot 30 en in overeenstemming met de inzichten van ALSPAC merkte het rapport op dat mensen met ADHD twee keer zoveel kans hebben op een vorm van kansspel verslaving en de schade.
De ALSPAC-analyse leverde sterk bewijs dat mensen met ADHD meer kans hadden op hoge niveaus van verslavings-schade dan hun leeftijdsgenoten zonder ADHD, waarbij de kans op negatieve gevolgen van gokken twee keer zo hoog was als bij leeftijdsgenoten zonder ADHD.
Het risico op kansspelverslaving en schade werd ook gezien bij autisme (ASS), waarbij analyse aantoonde dat mensen met ASS twee keer zoveel kans hadden op kansspel verslaving en schade als mensen zonder ASS en bewijs voor schade blijft inconclusief voor mensen die lijden aan dyslexie of dyspraxie, aangezien de scores van de Problem Gambling Severity Index (PGSI) die werden gerapporteerd door deelnemers aan de ALSPAC-enquête met dyslexie of dyspraxie iets lager waren dan voor degenen zonder dyslexie of dyspraxie, wat duidt op lagere niveaus van schade dan voor deelnemers zonder beide aandoeningen.
Geslacht en sociaaleconomische achtergrond hadden weinig effect op de kansspel frequentie en schade bij neurodivergente personen, maar er werden wel enkele verschillen opgemerkt en mensen uit etnische minderheden met neurodivergente personen verspeelde vaker en rapporteerden hogere niveaus van schade, maar de steekproefomvang was klein, dus er is meer onderzoek nodig.
Lacunes in ondersteuning en effectieve behandelingen Probleem verslaving (PG- probleem gokken) behandeling en ondersteuning in Groot-Brittannië zijn ontworpen met neurotypische individuen in gedachten, ondanks bewijs dat mensen met ADHD en autisme eerder kansspelverslaving behandeling zoeken.
Onderzoek geeft aan dat mensen met ADHD oververtegenwoordigd zijn onder degenen die kansspelbehandeling zoeken ondersteuning is in het gedrang vanwege beperkt onderzoek naar hoe effectief huidige kansspelbehandelingen zijn voor mensen met ADHD of andere neurodivergente aandoeningen.
Huidige benaderingen van kansspel behandeling zijn mogelijk niet goed geschikt voor neurodivergente individuen, wat hun effectiviteit zou kunnen beperken, het onderzoek merkt op dat het VK een lacune heeft in behandelingsondersteuning, aangezien het rapport geen specifiek onderzoek of bewijs vond over de effectiviteit van kansspel verslavingsbehandeling voor individuen met autisme, dyslexie of dyspraxie.
Behoefte aan op maat gemaakte ondersteuning van neurodivergente aandoeningen het rapport benadrukt twee veelbelovende behandelingsbenaderingen die kunnen worden aangepast voor neurodivergente mensen en de eerste is autonomie-ondersteunende benaderingen, die zelfregulatie, onafhankelijkheid en motivatie aanmoedigen.
Deze aanpak helpt neurodivergente personen om meer controle te hebben over hun beslissingen en gokgedrag en kan met name effectief zijn voor mensen met ADHD, omdat het aansluit bij hun behoefte aan structuur en motivatie.
De tweede aanpak is cognitieve gedragstherapie (CGT), die effectief is voor het beheersen van impulsief gedrag en emotionele triggers die verband houden met kansspel studies laten gemengde resultaten zien voor autistische personen, wat suggereert dat er aanpassingen nodig zijn die zijn afgestemd op hun sensorische en cognitieve verwerkingsverschillen.
Het onderzoek concludeert dat kansspel ondersteuningsdiensten moeten worden aangepast om beter te voldoen aan de behoeften van neurodivergente individuen en dit omvat screening op neurodivergentie in kansspelverslaving behandelingsprogramma’s, het aanbieden van flexibele ondersteuning en communicatiestijlen en het opnemen van input van mensen met levenservaring om behandelingsbenaderingen vorm te geven.
