De reikwijdte van de Finse loterij wet is extreem breed en bijna alles dat toegangsprijzen, prijzen en resultaten omvat, zelfs gedeeltelijk gebaseerd op toeval, valt binnen de definitie van een loterij /gokken/ kansspelen en is dus verboden voor alle andere entiteiten behalve de kansspelexploitant die staatseigendom is Veikkaus.
Het volgende incident is oud (en vermakelijk in zijn absurditeit) en een geldig voorbeeld.
Keskinen Brothers Variety Store (“KB”) of de grootste dorpswinkel ter wereld, zoals ze zichzelf graag noemen organiseerde sinds 1996 voor marketingdoeleinden jaarlijks een ijs- viswedstrijd in de buurt van hun winkel.
Het evenement groeide aanzienlijk door de jaren heen en in 2003 vroeg het ministerie van Binnenlandse Zaken de KB om opheldering omdat zij vermoedden dat de gebeurtenis in strijd zou zijn met de Loterijen wet.
De wedstrijd had een toegangsprijs van € 20 en bood prijzen, voorafgaand aan de editie van 2005 had de KB in totaal 5551 regenboogforellen (5000 x 1 kg, 500 x 2 kg, 50 x 3 kg en 1 x 5 kg) opgeslagen in het meer waar de wedstrijd werd gehouden.
De hoofdprijs bedroeg € 1 miljoen in contanten, die werd toegekend aan de vanger van de regenboogforel van 5 kg. de vangers van de kleinere regenboogforellen verdienden prijzen van € 200 voor 1 kg, € 2.000 voor 2 kg en € 20.000 voor 3 kg aan cadeaubonnen.
De top 3 deelnemers aan de algemene competitie, gebaseerd op het totale gewicht van de ontvangen vissen, wonnen respectievelijk een auto, een boot en huishoudelijke apparaten, in totaal namen 27.731 ijsvissers deel en de gebeurtenis kreeg veel aandacht in de Finse media.
Het ministerie van Binnenlandse Zaken concludeerde dat het evenement inderdaad in strijd was met de Loterijwet, aangezien het als een loterij werd beschouwd en de KB geen vergunning had (en kon) krijgen om loterijen te organiseren.
Niettemin ging de KB door met het organiseren van het evenement, en na de editie van 2005 meldde het Ministerie van Binnenlandse Zaken het als een loterijovertreding bij de politie, die de zaak onderzocht.
Vervolgens ging het naar de districtsrechtbank in 2006, gevolgd door het hof van beroep in 2007, en ten slotte bereikte het in 2008 het Hooggerechtshof, het ijsvissen bleek op alle drie de gerechtsniveaus in strijd te zijn met de Loterijenwet.
Volgens de Hoge Raad was de wedstrijd een loterij in de zin van de Loterijwet, omdat er sprake was van prijzen, deelnamekosten en een kanselement.
De Hoge Raad merkte op dat, vergeleken met gewone ijs-viswedstrijden, de hoofdprijzen niet werden toegekend op basis van het totale gewicht van de gevangen vis, maar op basis van de vangst van vissen met een bepaald gewicht.
Bovendien hadden een uitzonderlijk groot aantal concurrenten en een relatief laag aantal prijsvissen het belang van het toeval vergroot, waarbij vaardigheid een minder belangrijke rol speelde.
De eigenaar van de KB werd veroordeeld voor de loterij en kreeg een boete van 50 eenheden opgelegd, wat in zijn geval € 13.300 bedroeg.
Hij werd ook veroordeeld voor het verbeuren van de criminele opbrengst van € 60.000 aan de overheid.
Speciale dank gaat uit naar : Antti Koivula – iGaming lawyer | Finnish iGaming
