Nu wil Peking de voormalige kolonie minder afhankelijk maken van het kansspel .
Een verhaal over Macau moet beginnen aan de Cotai Strip in de wijk rond de gelijknamige avenue worden de bezoekers verwelkomd met kleinere kopieën van de Eiffeltoren en de Big Ben.
Binnen, op het parket van de Parisian, een van de grootste casinoresorts van het gokgebied, verspeelt de Aziatische elite op één avond evenveel als anderen in een heel jaar verdienen.
Het Taiwanese ondernemersechtpaar mevrouw Qiu en meneer Fu zit in designer-T-shirt en sneakers achter speelautomaten in het zogeheten High Roller’-domein, waar alleen de rijken spelen. Meneer Fu heeft zijn machine op automatisch ingesteld, hij hoeft dus geen vinger uit te steken.
Met elk spel verdwijnt 176 Hongkongse dollars, omgerekend ongeveer 20 euro, van zijn rekening, met honderden spelletjes per uur zijn dat meestal duizenden euro’s – verlies, het huis wint uiteindelijk altijd.
Het paar was dit jaar al drie keer in Macau, elke keer voor vier tot vijf dagen, ze hebben iets in te halen, vertellen ze, want de drie voorgaande jaren konden ze niet komen vanwege de reisbeperkingen in verband met corona.
Tijdens hun verblijf in Macau verlaten ze het resort nauwelijks, elke dag verloopt volgens dezelfde routine: opstaan, ontbijten, zwemmen in het zwembad, wandelen of wat werken in de middag beginnen ze te spelen.
We geven de voorkeur aan de automaten, zegt mevrouw Qiu, dat is minder werk dan spelletjes als poker, roulette of baccarat, die je hier natuurlijk ook heb alleen je hebt alleen geluk nodig, op deze avond hebben ze dat weer eens niet.
Reorganisatie
Slecht voor de spelers, goed voor het casino, en daarmee ook voor Macau, want deze Chinese speciale bestuurlijke regio is aangewezen op de inkomsten uit gokspelletjes, voor de pandemie haalden de casino’s zes keer zo veel omzet als die van Las Vegas.
Ze droegen meer dan de helft bij aan het bruto binnenlands product van de voormalige Portugese kolonie, en 85 % van de belastinginkomsten. In 2019 nog verdrongen 39 miljoen bezoekers elkaar in het gebied, dat kleiner is dan Berlijn-Mitte.
Toen brak de coronapandemie uit: spelers konden niet meer komen, duizenden mensen verloren hun baan, de belangrijkste inkomstenbron van de staat droogde op: 95 % minder inkomsten uit het gokken.
Na beëindiging van de zerocovid-politiek in China komen de spelers terug, de omzetten in Macau hebben die van Las Vegas alweer ingehaald, maar naar aanleiding van de rampzalige ervaring met covid hebben de regeringen van China en Macau besloten dat het Mekka van de gokspelen voortaan minder afhankelijk moet zijn van zijn casino’s.
Gezondheid en high tech
Macau moet nu een stad worden waar de toon wordt gezet door de bedrijfssectoren gezondheid, financiën en hightech, en jaarbeurstoerisme er is alleen één probleem: de reorganisatie die in de speciale bestuurlijke regio moet worden doorgevoerd is niet alleen een enorme klus, ze maakt Macau ook nog afhankelijker van Peking.
Nergens zijn de economische gevolgen van de pandemie beter waar te nemen dan aan de grensovergang Portas do Cerco, die het schiereiland verbindt met het Chinese vasteland.
Elke dag passeren tienduizenden reizigers de douanecontroles. Velen van hen zijn Chinese arbeiders die ’s morgens binnenkomen en ’s avonds weer teruggaan naar hun woningen op het vasteland, maar in de afgelopen drie jaar zijn er steeds meer inwoners bij gekomen die de omgekeerde route afleggen.
Ze dragen volle zakken en zware koffers de grens over en komen met lege zakken en koffers terug.
Smokkelaars
Het zijn smokkelaars, die gebruikmaken van het feit dat Macau geen tol heft op import en het vasteland wel.
Zo kunnen ze in de speciale bestuurlijke regio producten inkopen voor een gunstige prijs en die op het vasteland duurder doorverkopen.
Al in de Portugese tijd was het smokkelen big business, tijdens corona bloeide de praktijk weer op. In de kleine, donkere zijstraatjes niet ver van de grensovergang zitten veel winkeltjes voor cosmetica, voedingssupplementen, medicamenten en spiritualia.
Veel zaakjes zijn niet meer dan opslagruimtes, of een loket in de muur, maar voor elk daarvan vormen zich lange rijen mensen: klanten met bankbiljetten in de hand.
